Tastoe

Ik moet even echt mijn hoofd leeggieten hier jongens. Bear with me.

Kijk, het zit zo. Iedereen die mij kent weet dat ik het druk heb. Maar dat vind ik niet erg! Dat vind ik fijn, ik vind het lekker om een dikke, volle, drukke agenda te hebben en veel dingen te doen. Ik heb er geen probleem mee, en natuurlijk, ik klaag er steen en been over soms, maar daar meen ik niks mee. Ik vind het juist fijn!

Maar ik zit echt heel erg te twijfelen over viool en orkest. Heeft het nog wel zin om door te gaan eigenlijk? Ik weet het even echt niet, want er is voor elke kant zoveel te zeggen! Ik wil niet stoppen. Echt niet. Vioolspelen is iets wat ik graag doe. Ik zal wel nooit een sterspeelster worden, dat weet ik en daar leg ik me volkomen bij neer. Dat hoeft ook niet van mij! Het is een hobby en dat is prima. Het is na 6 jaar onderhand echt deel van mij geworden, ik ben Renée en ik speel viool, en speel in het orkest. Dat kan ik niet zomaar wegwissen, en daar heb ik ook helemaal geen zin in! Maar de laatste tijd heb ik er zoveel moeite mee om af en toe een kwartiertje of twintig minuutjes oefentijd in mijn dag te proppen, dat het bijna altijd zo is dat ik maar één keer (soms twee) per week oefen. Dan kom je op de volgende (dure, laten we dat vooral niet vergeten) les, en ben je niks verder dan de vorige week! Dat heeft toch geen zin? Het voelt zo zonde, en bovendien is het ontzettend frustrerend, want zo kom ik niet vooruit. Ik zou veel beter zijn en ook echt vorderen, als ik maar zou kunnen oefenen. Maar als dat niet lukt, dan moet ik dus concluderen dat ik het te druk heb.

Maar dat wil ik helemaal niet toegeven! Ik vind het fijn om mezelf als SuperWoman te kunnen zien - ik kan veel aan (dat is echt zo) en zeg bij heel veel 'ach, dat doe ik ook nog wel even'. Zo ook met viool, ik blijf erbij dat het eigenlijk mijn eigen schuld is, ik moet gewoon iets beter mijn best doen om tijd te vinden. Niet tijd maken. Tijd maken gaat niet meer, ik ben op het punt gekomen dat ik geen extra tijd meer kan maken, maar de tijd die ik heb moet ik gewoon efficienter gebruiken, simple as that. Er zijn geen uurtjes tv-kijken of nutteloos op internet ronddolen die ik weg kan strepen voor oefenen, want die heb ik niet meer. Goed idee voor op een feestje, als je niks meer weet te vertellen - begin erover dat je misschien één of twee uur per week tv kijkt. Gegarandeerd grote shock! En ja, het is echt waar, ik kijk écht maar één of twee uur per week tv. Snap je nu dat ik geen tijd meer kan maken? Ik moet het vinden....Als je een beetje snapt wat ik bedoel.

Toch moet ik hier gewoon even echt heel praktisch naar kijken denk ik. Trek ik het wel om door te gaan? Kan ik het fysiek/emotioneel aan? Ik ben een week lang echt heel ziek geweest voor de vakantie, wat een behoorlijke wake-up call was. Ik ben nooit meer dan twee daagjes ziek, en nooit ZO ontzettend ziek. Mijn moeder zei het al, en hoewel ik het keihard ontken en gewoon vrolijk doorga alsof alles pais en vree is, denk ik steeds meer dat ze misschien wel een beetje gelijk heeft..? Vooral nadat mijn vioolleraar vandaag voor de zoveelste keer weer heeft gezegd dat ik er gestresst/moe (ik weet niet meer precies welke het was, maar het kwam op hetzelfde neer) uitzag. Bedankt zeg! Vind je het gek, als ik aan het eind van een lange dag, om 8 uur nog een vioolles (met hoge concentratie vereisten!) moet gaan volgen?
Dus dan denk ik...is het wel slim om door te gaan?

Maar dan denk ik weer....WHATEVER, ik wil niet stoppen. Zonde, ook, dan speel je 6 jaar lang, en dan stop je ineens!
Hoewel dat natuurlijk helemaal nergens een argument voor is.

Confusion all around, zoals je merkt. Gosh.
En ik ga maar eens tandjes poetsen, morgen drie proefwerken en 7 uur, jippieeee. Koffiedag, ik voel het!