PRE Kick-Off

Het is alweer bijna een weekje geleden, maar het leek me toch wel een blog-waardig onderwerp. De Kick-Off van PRE-University! Dus, vanaf mijn uitgezakte bank, waar ik al drie dagen op lig te vegeteren (onder het genot van Finding Nemo, Gossip Girl en Gilmore Girls, mijn beste vriendinnetjes), ga ik jullie nu vertellen hoe het afgelopen maandag was. Zit je klaar? Ja? Nou, hier komt ie.

Eerst vol stress de bus halen, lekker door de regen natuurlijk. Dan zit je daar, met eerst twee, toen vijf stops later drie, gestresste meisjes, met als enige gespreksonderwerp 'Ooooh, ik heb er zin in ik heb er zin in ikheberzininininin!' Ja, zoiets dus. Ik denk dat de hele bus leuk heeft zitten meegenieten - ze lagen vast in een deuk.

In Leiden was het verassend makkelijk om de zaal te vinden - we beginnen er vertrouwd te worden! In de kantine, met professoren en studenten om ons heen, lekker gelunchd. Professoren hebben fascinerende lunchboxjes. Allemaal lief roze of blauw - schattig toch? In de zaal (weetjewel, die die we zo makkelijk hadden gevonden, weet je nog?) kregen we eerst een preek over actieve studiehoudingen enzo, hoe de universiteit anders is dan de middelbare school, dat wij officieel bij de universiteit horen (kijk, dát was leuk om te horen!) enzovoorts etcetera und so weiter.

Opdeling in groepjes, wandeling door Leiden door de regen. Sommigen waren een beetje brak, sommigen waren niet zo enthousiast, sommigen waren verlegen, maar met z'n allen hebben we het gezellig gehad. Foto's gemaakt, Leidse fietsen aangerand, een Tulpenboom gezien (groeien tulpen aan bomen...??) en andere groepjes de weg gewezen. Toen wéér andere groepjes, en in de regen een kennismakingsspel gedaan. Wat helaas inhield dat je handen hélemáál plakkerig en gekleurd werden door de M&M's - maar ach, alles voor PRE, toch? Nog even snel de camera volgeschoten (de fotograaf oortjes gegeven, onder andere...) en toen op weg naar de kerk.

Daar was het kóúd! Maar gelukkig was er koffie. En aan verslavingen moet je toegeven, dus dat deed ik maar. De koekjes vielen een beetje tegen, maar je kunt niet alles hebben, toch? Nadat we in de rij hadden gestaan om ons in te schrijven voor PREunion, dat hadden gedaan, op de groepsfoto waren geweest, en het warmste plekje in de kerk hadden opgezocht, zaten we klaar voor de toespraken.

Eerst van meneer Hupseflups - dezelfde die aan het begin van de dag de preek over de actieve studiehouding had gegeven. Weer over actieve studiehoudingen enzovoorts, maar aangezien de ouders er nu bij waren had 'ie het een pietsie aangepast. Toen kwam mevrouw de Overenthousiaste Botoxgebruikster (sorry, maar ik moet eerlijk zijn) aan het woord, met een lezing over 'Eerlijk duurt het langst'. Het was interessant, echt. Maar het probleem met de wetenschap ik dat je álles van élke hoek kunt bekijken! Dat was dus ook het geval in deze lezing. En in het begin was het interessant. En kon ik nog volgen hoe alles verband hield met elkaar. Maar toen ze voor de zóveelste keer begon - 'Maar echter vanuit historisch perspectief', of 'Terwijl biologen er zó over denken..' of 'En dan kan je er natuurlijk ook kijken als...' begon ik een beetje in te kakken. Gelukkig was toen die enge Overbotoxte glimlach niet ver weg, toen ze zei 'En nu treden jullie toe in deze wonderlijke wereld van de wetenschap - welkom!'. Toen was haar lezing voorbij. Nog een tweedejaars PRE'tje, die érg enthousiast was, en érg veel glimlachte, maar het was motiverend en ik kreeg er zelfs meer zin in dan dat ik er al in had. Meisje van PREunion had ook nog een paar woordjes, en toen ze de woorden 'Brussel', 'weekendje weg', 'gezellig', '10 euro per jaar' liet vallen werden er door de hele kerk blije blikken geworpen; 'We gaan een weekendje naar Brussel!!!' zeiden al die blije oogjes tegen elkaar. En dat is nog maar het topje van de ijsberg, om het maar eens op een cliché te gooien.
Toen hapjes, drankjes (het was dus géén frisborrel, zoals ik had verwacht, maar een échte borrel - op de universiteit doen ze het goed hoor!) en snel de koude kerk uit, warme auto in, door de regen naar huis. Door de regen naar Noortje, door de regen naar huis, op de fiets. Ijskoud en kletsnat thuisgekomen - waarschijnlijk is deze langgerekte griep van mij toen begonnen? Zou kunnen - dinsdag voelde ik me al niet helemaal 100%.

Enfin. Ik zit nou wel een klein beetje te zeuren over al die toespraken. De woorden 'preek', 'goddank', 'Overenthousiaste Botoxgebruikster' en 'gelukkig was (...) niet ver weg' geven over het algemeen niet zo'n heel positief beeld van wat je aan het beschrijven bent. Maar dat is niet helemaal waar.
De toespraken waren eigenlijk heel inspirerend en enthousiasmerend. Als er wordt uitgelegd hoe alles op de universiteit er anders aan toegaat dan op de middelbare school, en dat jij daar officieel deel van uitmaakt, dan ga je toch een beetje grijnzen. Nee, niet een beetje, best wel behoorlijk. En die hele lezing vanuit al die verschillende hoeken... Dat is eigenlijk juist ook wat me zo ontzettend aanspreekt van de universiteit. Er zijn geen grenzen aan wat je te weten kunt komen. Er zijn geen grenzen aan de mogelijkheden hoe je dingen kunt onderzoeken. Je kan alles op elke willekeurige manier benaderen, en van alles is wel een onderzoek te maken. Voor ieder wat wils, en de mogelijkheden zijn eindeloos - geweldig toch?
Nou lezen sommige mensen dit, en die denken...'Eh, Renée...? Kom op zeg!' Maar zo denk ik erover! Het klinkt misschien een pietsie overdreven, maar dat is toch ontzettend...spannend, eigenlijk? Dat ik over twee weken (een een paar dagen...) naar de universiteit ga, en daar een deel van ga uitmaken...'De wondere wereld van de wetenschap' - het klinken verkoperspraatjes, maar uiteindelijk komt het daar wel een beetje op neer. Het is een hele nieuwe wereld, met oneindige mogelijkheden, met heel veel nieuwe dingen om te ontdekken, en ik heb er zin in!

Laat ik daar maar mee afsluiten, voor ik met nog meer cliché's kom aanlopen. Ik heb er zin in!
Sterker nog: ik heb er ONWIJS VEEL zin in! :)

PRE - here I come!