zeventien!!

Renée Suzanne Hunter is bij deze officieel 17 jaar!

En Aron was de eerste feliciteerder, wil hij graag dat de hele wereld weet...

aujourd'hui

Vandaag een lekker lui dagje, even geen Engels, en vanavond werken. Ik ben een beetje uitgeblust.

Volgens mij doe ik alles fout, maar hoe het dan wel moet?

TAKE A HINT!!!

Wat is het toch de laatste tijd?
Het wil niet, het lukt niet, het is allemaal leeg en kut.
Ik mis iets maar ik weet niet wat.

we'll crawl till we can walk again, then we'll run until we're strong enough to jump, then we'll fly till there is no end

Jumjumm!

Ik heb een tijdje geleden besloten even te stoppen met Montignac. Niet voor altijd, ik zie het nog helemaal gebeuren dat ik het over een jaartje of wat weer oppak, maar op het moment heb ik er even geen zin meer in. Het kan heus wel, het is helemaal geen moeilijk 'dieet' om vol te houden, maar ik heb gewoon zin om weer even gemakkelijk te eten.
En sinds ik dat besluit heb genomen is er een wereld voor me open gegaan - ongelofelijk hoe veel verschil een beetje Parmezaan op pasta maakt. Heerlijk! Of gewoon weer een klein stukje melkchocola, een mozzerella-tosti. Jumm!

Vandaag zit ik met mijn Engels boeken om me heen (seriously: boeken - examenbundel, 'common mistakes at proficiency and how to avoid them', het schrijfboek, woordenboek en grammaticabundel. EN nakijkboek en collegeblok) te leren, en hoe meer ik leer hoe meer het me duidelijk wordt hoeveel ik nog te doen heb. Demotiverend? Ja!

TO DO

Douchen

Kamer opruimen

PREsentatie psychologie beginnen

PREsentatie taalkunde beginnen

Cambridge nakijken

Cambridge verder werken

Koffie drinken

'De Thuiskomst' lezen

'Die Entdeckung der Currywurst' lezen

Maskertjes/film/chocofondue-avondje met Guyl en Sas?

Gister was leeeeuk! (: Met een klein minpuntje op het eind - jongens, hou je handen maar lekker thuis, niemand heeft er behoefte aan betast te worden!

ti amo^2

Ti amo

Vandaag was een lekker spontaan dagje.
Spontaan vroeg opstaan en spontaan gewoon meteen aankleden.
Spontaan van mamma te horen krijgen dat we naar Amsterdam moeten.
Spontaan naar de film.
Spontaan een HEEL leuk café'tje ontdekken!
Spontaan naar Noordwijk vanavond!

Lunchen was bij Frenzi, en ik ben verliefd en vind het heel stom dat het helemaal in Hemsterdemm is! Kijk die kaaaaart dan!
Lekker simpel interieurtje, die zijn altijd het fijnst. Met van die stevige houten tafels, stevige houten stoelen. Simpel servies, geen rare tierelantijnerige koffiekopjes. Lekkere cappuccino en de RAVIOLI! ♥ Ti amo!! Pompoenravioli was het, heurlijk! Ik hou sowieso van die kussentjes vol genot (jaja, ik ben mijn voedselrecensent-talenten aan het ontplooien hier), maar de combinatie van pompoen, lekker vers deeg, rucola en parmezaanse kaas was perfect! Precies waar je naar zoekt op een koud middagje. Met wat gezelligheid erbij helemaal af.
De sfeer is ook niet mis, ik zeg nogmaals - als het niet helemaal in Amsterdam was zou ik er zeker vaker heen gaan. Voor een wijntje, een koffietje, een krantje. Leestafels doen het goed in mijn boekje, dan krijg je van mij meteen veel punten.


Vanavond gezellig met Sas, Max en de rest naar Noordwijk, mijn nieuwe haartjes showen. Zo leuk die reacties - Max: "Renée, ik herken je bijna niet!!!". Ik ben er heel heel heel blij mee, en wil nogmaals mijn lieve mamma bedanken dat ze het zo aardig even betaalde!

Maar nu ga ik eventjes thee en honing drinken, anders vrees ik dat ik morgen niet al te veel stem over heb... En morgen ga ik eindelijk echt maar eens aan dat gevreesde Cambridge werken...

Lots of love! <3

there's a new brunette in town!

♥

♥

C'est l'histoire de Patrick et Luca
Patrick est un garçon de quinze ans
Il porte une vie sur ses épaules
C'est la vie de son frère Luca
En Afrique, c'est très normal

Ils sont heureux de petites choses
Et restent positifs
Ils ont confiance en Dieu
Ils continuent à rire,
Danser, chanter, jouer
Pour avoir l'espoir et la force
Ainsi ils peuvent
Survivre leur jeunesse
Cela rend ces enfants spéciaux

Patrick marche pour frère Luca
Luca lui donne quelque chaleur
La chaleur leur manquent sans parents
Ensemble, les jeunes garçons sont forts
Ils sont si seuls et si perdus
Quand ils vivent sans le plus cher autre
Il ne veut pas dire qu'ils ne survivent pas
Espérons le mieux pour les deux

Ils sont heureux de petites choses
Et restent positifs
Ils ont confiance en Dieu
Ils continuent à rire,
Danser, chanter, jouer
Pour avoir l'espoir et la force
Ainsi ils peuvent
Survivre leur jeunesse
Cela rend ces enfants spéciaux

In één woord - SUPER.

Lees ook even Yaartje d'r blogs..Kippenvel en traantjes!

Je les adores! ♥

Het is VAKANTIE! :)

Renée's to-do-list deze week:

- kamertje opruimen

- Puntje/Doubler/gezelligheid

- naar de kapper met broertje

- opticien

- een ouderwets maskertjes/chocofondue/filmavondje na orkest ♥

- Zumba

- neuroloog

- Makro!

- 17 worden

- uiteten

- Valentijn ♥

- biosje

- vergaderingetje

- FEESTJE

- cadeautjes regelen

- bowlen - Hunter vs Holton!

- lezen
- 2 PREsentaties :(

- Cambridge

- slaapje doen

Weer nieuwe koffie ontdekt.. ^^

Een lieve volgster maakte mij er van het weekend op attent dat het alweer anderhalve week geleden is dat ik heb geblogd. Ik, Renée Hunter, door mijzelf uitgeroepen tot blogverslaafd, heb de laatste tijd geen tijd/inspiratie meer??

Maar terwijl ik nu doodmoe ben (veel te kort, veel te vol weekend, tot veel te laat gewerkt en veel te slecht geslapen - ik haat maandagen) en hard aan het opletten ben bij Russische Taalkunde (laat ik dat ook eens een keertje gaan uitleggen! Weer een blogje erbij!) weet ik weer waar ik eens over zou kunnen schrijven.

Je raadt het nooit. Echt niet. Ik heb het er nooit over namelijk.
KOFFIE!

Vorige week heb ik weer lekker m'n portomonnee geleegd om het halve uurtje voor mijn college bij de Starbucks te zitten leren. Met megachocomel. Caramelchocomel. Heeeerluk! En de sfeer daar is super, met die heerlijke grote chille stoelen. Oh waaaaaarom woon ik niet in Amerika waar het minder duur is en je op elke hoek een Starbucksje hebt? Helaas is het echt te duur voor elke week (mijn regel; 1 keer per maand, en NIET meer!) dus ik moest op zoek naar iets anders om die drie kwartier mee te vullen.
Het FSW ben ik een beetje zat en de koffie daar is nou niet echt bepaald mijn favoriet. Als koffieverslaafde eis ik wel een beetje kwaliteit, uiteraard. Bagels & Beans is te ver, hoewel ik gek ben op de sfeer en de service daar. Ze zullen je er echt NOOIT uitgooien, zelfs al zit je er 2 uur huiswerk te maken met maar één cappo'tje! Maar helaas, net een tikkie te ver (en te koud om te lopen..) voor even snel voor college.
Dus ik bedacht om de Lebkov eventjes te gaan testen!

Het chille van de stationscafe's is dat er meer mensen in hun eentje zitten (ja, in m'n eentje, Maxime en Noortje moesten hard doorlopen naar hun college in het Lipsius). Iedereen zit een beetje te werken op een laptoppie, lezen, studeren, en dan is het niet echt een probleem om daar zelf met m'n Engels examentraining (daar moet ik ook nog over vertellen!) te gaan zitten.

Maar goed, Lebkov dus. Het is er lekker druk, altijd een goed teken, en als je er binnenkomt zie je meteen allerlei verschillende mensen zitten. Je wordt meteen geconfronteerd met een heerlijke kaart en lekker lage prijzen (wat het allemaal nog wat heerlijker maakt) en je wordt heul snel al geholpen aan de kassa. De sandwiches worden vers gemaakt, je ziet ze aan het werk, maar de gemaakte broodjes liggen in de vitrine te wachten, zodat je langer moet wachten op je verse koffie (jumjum!) dan op je verse broodje. De grote koffiezetapparaten staan in het midden van het café, en het is heel leuk om de barrista's aan het werk te zien. Druk bezig met stomende machines, die écht groot zijn, en waar heeeerlijke geuren vanaf komen.
Koffie klaar, broodje mee, plekje opzoeken. Aan de bar of één van de lekkere grote tafels. Zit je daar, Engels examentraining te maken, met je broodje en je koffie. Mijn oordeel? Top!

Ik ben voor de witte sandwich met carpaccio, tomatenmayonaise en rucola gegaan. Carpaccio vind ik sowieso heerlijk, de mayo was een gok. Mayo is niet zo mijn ding eerlijk gezegd, het gaat nog wel eens fout. Dit was wel te doen, volgende keer ander broodje (want een volgende keer komt er zeker!). Het broodje was best klein, trouwens, gewoon zo'n dubbele driehoekssandwich. Niks grote mega-lunch, het is gewoon een snel broodje.
Qua koffie ben ik voor de caramel cappuccino gegaan. Uiteraard. Caramel all the way! <3

Ik zeg - probeer het een keertje!

Keukenprinses meldt zich

De baklust heeft toegeslagen. Het is al een week bezig - elke middag zit ik te bedenken hoe ik dan weer eens het bakpoeder, baksoda en bloem op kan maken, om nog maar te zwijgen van de boter (hoewel ik de chillste recepten die zonder de boter vind, want bakken met boter vind ik vervelend).
Dan denk je - heeft ze niks beters te doen ofzo? Het antwoord? Ja. Ik heb heul veel beters te doen, maar het leuke aan even wat bakken is dat het meestal ZO gepiept is! Vooral bij muffins, je gooit bloem, bakpoeder, suiker, boter, melk en eieren bij elkaar, wat smaakmakers, in de vormpjes, in de oven, klaar. Dan afwassen, iets nuttigs doen terwijl het in de oven zit, eruit, nuttig doen terwijl het afkoelt, en JUMM! Het is zo simpel allemaal, en toch heb je aan het eind van de dag het gevoel dat je heel veel gedaan hebt. Je bent immers naar het dorp geweest, hebt geleerd, bent naar dansen geweest, hebt huiswerk gemaakt EN een taart/stel muffins/stel koekjes/whatever gebakken! Zo'n lekker efficient gevoel, en het is nog leuk (en lekker) ook!

Wat zal ik morgenmiddag eens maken? Dan neem ik wat lekkers mee naar Zumba voor Sas en Lau, als beloninkje na een uur zwoegen... :)
Kusje van een Keukenprinses!

Little joys of life

Het is zo heerlijk om erachter te komen dat je toch kleiner bent dan je had gedacht! Rok moet terug, moet een S worden, net als tregging! Hiephoi, mijn heupen en bovenbenen zijn S en niet M! Shirtjes moeten van 36 naar 34, van S naar XS. Ik zie het echt niet, ik blijf het elke keer bizar vinden, maar het is wel zo.
Zo zie je maar, geluk zit in de KLEINE dingetjes :)

Ziehier, het laatste restje studieontwijkend gedrag:

Op dagen als deze, dagen waarop ik mijn warme zachte insticten een keiharde schop geef en mezelf op tijd mijn bed uitsleur in plaats van tijdens de eerste twee uur vrij te blijven liggen, op zulke dagen denk ik wel eens - neeeeeeee. Ik stop ermee! VMBO is ook prima toch? Nu drie jaartjes vervolgopleiding, ergens lekker in de stad, met vakken waarvan je tenminste een idee hebt waarom je ze leert, en dan ben je klaar en kun je werken. Dan het liefst ook nog maar 3 lesdagen in de week, verder tijd voor een beetje stage, werken en uitslapen, en vervolgens geen huiswerk hebben.
En dan denk ik dat eigenlijk alleen maar omdat ik reëel bezig ben - als ik het zelf mocht bepalen zou ik nou lekker stoppen en gewoon meteen een mooie baan zoeken en dan lekker gaan werken. Geen huiswerk, gewoon hard werken, als je klaar bent lekker ergens eten met je collega's, thuiskomen, en dan niks meer hoeven doen - al helemaal niet 's ochtends vroeg op hoeven staan omdat je zo lui bent geweest niet eerder aan je economie te beginnen. Ik zie het al helemaal zitten hoor - zo'n leuke baan waar ik me ook echt netjes voor moet aankleden. Leuke collega's. Veel vergaderingen, veel reizen, lekker salaris. Af en toe beetje werk mee naar huis, maar niet te veel, het moet per slot van rekening wel leuk blijven he. Bij een tijdschrift ofzo, kan ik lekker schrijven, kan ik lekker op m'n megahakken door steden hupsen om naar vergaderingen te gaan, kan ik lekker reizen voor artikelen - jaaa, ik zie het zitten!
Helaas kan dat niet. Diploma is toch best wel nodig. En VMBO is het OOK niet helemaal voor mij, want die stomme vervolgopleidingen van ze zijn helemaaal geen vervolgopleidingen, het is gewoon wéér school. School met een mediatheek en nog net geen klassenboek - school waar ze zelfs je HUISWERK CONTROLEREN en opschrijven of je er wel of niet (op tijd) was. Nee, geen leerplicht, maar als je te vaak niet komt mag je je examen niet doen. En je hebt toetsweek. Geen proefwerkweek, wat dan nog een béétje respectabel klinkt, maar toetsweek. Dat klinkt zo ongelofelijk groep 8.
Dat wil ik niet van mijn vervolgopleiding - ik wil lekker 'chill' studeren. Net als nu zelf een beetje beslissen waar je wat voor doet (hoewel dit een beetje heeft bewezen dat het ook mis kan gaan - als ik nou gewoon huiswerk had gemaakt voor eco - maar, in my defense, dat was de bedoeling, het is per ongeluk zo gelopen), chille roosters, lekker beetje lezen in de bibliotheek, LANGE vakanties, uitwisselingen, studentenverenigingen, lekker het huis uit. Maar vooral ook die vrijheid. We zien wel of ik dat allemaal wel aankan (vaaaast wel, I'm SuperGirl, remember?) maar op dit moment zou ik dat errug graag willen.
En nu ga ik toch echt hard aan economie. Samenvattingen maken. Ja, dat heb ik dus nog niet gedaan. Maar nu geen reden tot uitstel meer, al mijn studieontwijkende gedrag heb ik uit de kast getrokken (in een recordtijd van 20 minuten, vind ik nog best knap van mezelf!) en het enige wat me nog weerhoudt van diehard leren zijn m'n lenzen. Die ik NU indoe.
Baai baai!

Snorrie

Sjongejongejonge - net mijn tweets van gister gezien en ik moet zeggen dat ik onwijs aan het zeiken was. Bij deze - mijn welgemeende excuses!
Nu ga ik de gordijntjes maar weer dicht doen en in het donker liggen slapen, adieu! xxx