Blegh

Soms wou ik dat ik een meisje in My Super Sweet Sixteen was, en dat ik met het gooien van een tantrum of twee, en als ik daar even de energie niet voor zou hebben; een huilbui, alles voor elkaar kon krijgen.

Aan de andere kant - hoe echt kan die relatie met je ouders dan zijn? Hij bestaat dan uit je ouders die je alles geven omdat ze niet al die woedeuitbarstingen willen, omdat ze gewoon even rust willen, en hoewel je alles hebt wat je hartje begeert zal dat waarschijnlijk toch niet op kunnen wegen tegen die kleine geluksmomentjes die ik heb...?

Maar toch - soms wou ik dat ze even alles precies from my point of view konden zien, dat er geen cultureel verschil was, waarvan je denkt dat het overbrugd is, maar waarvan keer op keer blijkt dat dat toch weer net niet helemaal het geval is, dat iemand ze even zou kunnen vertellen dat we niet meer in het christelijke Zuid-Afrika van de jaren 80 wonen.
Soms zou dat heel fijn zijn!