Rollatoravontuurtje

Renée bedacht op een saaie zaterdagochtend, toen ze de rollater van haar oma op de schuin-aflopende oprit zag staan, dat ze daar best eens op naar beneden zou kunnen roetsjen... Met haar verwerpelijk jonge instelling en tomeloos gevoel voor avontuur sprong ze op haar knieën op de rollator, gaf zichzelf een zetje en ZOEFF, daar ging ze! Hobbeldehobbeldehobbel, onder luid gegil (dat volgens Elizabeth net een kat klonk...ahum...) van de oprit af. Stoepje af, de straat in, jeeeej! Nóg een keer dan maar! En weer, zoefff, het ging suuuuper. Nog een derde keer maar weer? Met een beetje extra snelheid, zodat het éxtra spectaculair zou zijn! Oké, rollator op, zetje, oprit af, zoefzoefzoef....en BOEM. Klapt de achterkant van de rollator in. Valt de rollator plat voorover. Valt Renée plat voorover mee. Keihard op de stenen. Op haar knieën. Die nu open zijn. En waar er eentje heel erg zeer van doet. Hij is stijf. Hij kan niet fatsoenlijk buigen.

Ik heb ook altijd wat hè??

Gelukkig kan ik vol trots melden dat het lekker mijn eigen schuld is, én ik heb het op film! (de stunt waarbij ik níét van de rollator af viel...)