Rome 2011!!

Hotel geboekt!! Van 1 t/m 7 juli 2011 vertoef ik met de allerliefste jongen van ALLES in Hotel Sonya in Rome, Via Viminale (jazeker, dezelfde Viminale als dat vreselijke restaurant waar we elke avond op Romereis onze maaltijd haalden!). Een week lang in de mooiste stad rondwandelen, herinneringen ophalen, nieuwe herinneringen maken, heerlijk eten, heerlijk met z'n tweetjes, heerlijk in de warmte... Ik kan niet wachten!

Nu is het tijd om centjes te gaan verdienen voor dit tripje. Én Albufeira kost ook niks natuurlijk. Wordt een jaartje spaarzaam leven, maar IK GA WEL MOOI VAN DE ZOMER NAAR ROME!! ♥♥♥♥♥♥♥

Leiden beoordeeld op boodschappenkarretjesvriendelijkheid: 1

Oh damn, ik wist dat de dropjes een slecht idee waren. Ik kan er echt nooit mee ophouden, het is echt vreselijk, drop eten kan ik niet!

In my defense though, ik had er wel echt behoefte aan toen ik eindelijk zwetend en stinkend en met ruim 500 euro aan zware textiel in twee loodzware dozen in een ratelend winkelwagentje op sleeptouw voor dat Academiegebouw stond hoor! Met een karretje van Super de Boer door Leiden crossen is geen aanrader. Toegegeven, het heeft me onwijs gered (die twee dozen had ik nevernooitniet kunnen tillen!) maar het maakt zo'n pokkenherrie en serieus héél Leiden loopt in een helling, als het niet richting een terrasje is, dan wel richting een gracht, allebei niet echt plekken waar ik op af zou willen racen met zo'n kar. Bovendien zou het me niet zo heel erg hebben geboeid, was het niet dat ik ook écht letterlijk heel Leiden (okee misschien half Leiden dan) heb afgereden met dat ding!

Eerst van de Super naar Joor It, Rapenburg. Toen van Joor It terug langs de Super, dwars door het station heen (waar ik volgens mij een oudcollega zag die me raar aankeek, en geef hem eens ongelijk), voorbij het station en hélemaal naar het FSW. Daar die twee dozen één voor één de trappen opgetild, vervolgens de trappen áf het souterrain in. Alwaar ik tot de conclusie kwam dat ik toch écht geen nerdjes uit 5vwo rond zag hupsen. En ik moest toch écht die truien aan ze kwijt. Shit. Marieke bellen, 'oh, ja, ze zitten in het Academiegebouw'. WHUT?! Dat is verdomme om de hoek van de Joor It! Dozen weer één voor één het souterrain uitgetild, één voor één naar m'n karretje getild, achter m'n karretje gaan staan en weer he-le-maal terug, dwars door het station, voorbij de Super de Boer, richting Joor It en verder het Rapenburg af. Ratelderatelderatel. Gaat d'r ook nog eens een enge man aan me vragen of 'ie me mag helpen, tegen betaling uiteraard - rukt al bijna die kar uit m'n handen voordat 'ie ook maar z'n vraag heeft afgemaakt...Eh, nee, donder anders ff lekker op ofzo??

Tegen de tijd dat ik eindelijk voor dat Academiegebouw stond (voel me wel zwaar genaaid trouwens hoor, wij moesten vorig jaar gewoon ons eerste blok in die vreselijke kelder van het FSW uitzitten, krijgen ze dit jaar ineens het prestigieuze Academiegebouw!) was ik moe en chagrijnig. Blijkbaar ben ik blog/twitter-buddy Lisa nog tegengekomen, maar had het te druk met het rechthouden van m'n karretje - bijna dat leuke bord van 'de appeltaart kwam om ... uit de oven' van de Bruine Boon omgereden overigens - om haar te zien. Toen kwam ik ook nog eens tot de vreselijke ontdekking dat het Academiegebouw, mooi en oud als het is, geen koffieautomaat had! Mijn hele dag stortte in! Geen koffie?!?

Dus jullie snappen wel dat toen die held van een Bart ook opdaagde, ik hem wel móést smeken om even een zakje drop voor me te halen. Ik kon niet anders. Het moest.

Baal er nu alleen wel een beetje van. Wie wil me dus verlossen van een nog driekwartvolle doos zoute drop? :)

j'aime paris

Bloedchagrijnig zit ik vanavond thuis, de eerste zaterdagavond in TIJDEN dat er niks gepland staat. Duik zo met wat boeken (ja, meervoud inderdaad) m'n bedje in en het overvalt me weer hoe erg ik op zulke momenten wel niet een laptopje zou willen!

Ik wilde alleen wel nog eventjes dit met jullie delen. De blog van Valentine, Parisienne, fotogeniek en vrolijkmakend! Ik vind haar foto's altijd zo leuk om te zien, krijg er altijd een fijn Parijs' gevoel van. Weet niet wat het is, als je zegt 'ik wil later in een Frans appartementje gaan wonen' krijg ik daar een kriegel gevoel bij, dat lijkt me nou écht tien keer niks, maar als ik een aanbod zou krijgen om in een Parijs' appartementje te gaan wonen zou ik meteen overeind springen en de Thalys pakken! Parijs geeft me een lekker gevoel, Parijs is Parijs, dat is gewoon zo, et nous aimons Paris, wij allemaal, kun je niks aan doen.

byebye Steures, hello Sombeek! (tot 'please come back Steures!!!!' aan toe...)

Wie weet herinneren jullie je nog wel een aantal dramatische, wanhopige, sneue posts die yours truly vorig jaar over ene Steures postte. En wie kent er niet het beruchte 'Steures bracht Renée tot tranen'-verhaal? De keren dat er uit het niets werd geschreeuwd zijn ontelbaar, net als de keren dat meneer met een schijnheilige kop heel civiel 'ha Renée!' durfde te zeggen.

Klinkt bekend, niet waar?

Nou, ik zal je eens wat vertellen. Ik heb iemand gevonden die ik zelfs, als het mogelijk is, nóg minder mag dan mijnheer Désiré Steures (stiekem voel ik nu vanbinnen diepe voldoening om hem zo Désiré te noemen.. LEKKER VOOR JE, met je meidennaam!). Hij heet, wait for it.... Meneer Sombeek. Tralalaaaaa, meneer Sombeek meneer Sombeek, of laten we lekker cliché zeggen 'Stombeek'. Meneer wandelt gewoon weg terwijl je aan het praten bent. Heel civiel. Heel beleefd. Maar meneer heeft niet eens het fatsoen om even te luisteren. Bovendien vindt meneer zichzelf erg zielig. Hij is immers al 'ruim over de 65', en wordt 'hartstikke moe van jullie drukte!'. Nou sorry hoor. Ga lekker van je pensioen genieten ofzo! Maar ga ons niet zo pesten. Zijn we niet van gediend. Bij voorbaat dank!!

kapperfobie overwonnen?? i hope so!

Ik moet stiekem altijd wel een beetje lachen als mensen het hebben over hoe eng ze de tandarts wel niet vinden. Het is wel sneu enzo, en natuurlijk support ik vriendinnen die tweeten over hun tandartskriebels, ik bedoel, het is voor hen ook niet fijn. Maar jongens, de tandarts maakt tenminste geen fouten. Of geen fouten waar je echt mee zit. Over het algemeen. De ortho, nog zo'n drama-geval, ook niet. Van hem kan ik overigens nog goed snappen waarom je bang voor hem bent, ik keek ook niet bepaald uit naar mijn maandelijkse bezoekjes (altijd zo gezellig, altijd minstens anderhalf uur, en áltijd kreeg ik die TRUT te pakken die uit d'r bek stonk - mag jij dan met je open mond onder gaan liggen, ultra chill - of die DOOS die gewoon nog niet d'r ortho-diploma had volgens mij, m'n nichtje, dochter van een orthodontist, kan nog beter een beugeldraadje eruit trekken dan zij!), want hij doet je gewoon pijn.

Maar ik meen het heel serieus als ik zeg dat ik vind dat kapperangst nog wel de ergste is. Want als de kapper ook maar íets fout doet, als is het ook maar een centimetertje teveel ervanaf, dan loop jij met een BAALkop rond, minstens twee weken. Ik kom er dan ook eerlijk voor uit dat ik aan een zware vorm van kapperfobie lijd, al ruim 5 jaar, serieus. Het is het altijd nét niet helemaal, maar heeft je wel mooi ruim 20 euro gekost, en dan moet je er toch maar wat van zien te maken, maar je hebt geen zin om naar de kapper te gaan omdat ze het tóch weer verpest dus stel je het maar uit en wanneer je uiteindelijk gaat heb je dooie punten van hier tot Tokio en dan moet er weer facking veel af en in plaats van dan je model aan te geven geef je alleen aan 'puntjes eraf puntjes eraf!' en dan haalt ze er natuurlijk weer veel te veel vanaf én zit het model kut en die domme dozen kijken ook niet naar wat je zou staan of luisteren naar wat je wil ofzo en het is gewoon STOM.

Zo.

Hebben we dat ook even gezegd.

Ik moet er wel meteen bijzeggen dat ik vandaag gewoon met een blíj gevoel terugkwam van de kapper! Flink stuk ervanaf, krullies springen er weer een beetje in, het voelt lichter, het is niet één zo'n bós, het is gewoon leuk! Het heeft ook ruim twee keer zo veel als normaal gekost, maar ach, voor zo'n lekker gevoel (en zo'n lekkere cappuccino!♥) heb ik dat wel vaker over!