♥

ik HOU van mijn familie.

ik HOU van mijn grote, brede, sterke neven, die je bij het minste of geringste tackelen (en die ik niet terug kan pakken, ze zijn van STAAL gemaakt!!).

ik HOU van mijn kleine nichtjes, die het uitgillen als ze een justin bieber-cd onder de kerstboom vinden, de hele dag 'tsaminamina-eh-eh' zingen en om de 5 minuten vragen of ze naar waka waka mogen luisteren op m'n ipod.

ik HOU van mijn nicht en haar man, die echt níet normaal leuk zijn samen.

ik HOU van mijn tante leila, die zo'n schat is, die zo'n fantastisch huishouden runt, die haar kinderen zo fantastisch heeft opgevoed, die zó fantastisch kan koken!

ik HOU van mijn favy cousy barend, die dezelfde boeken leest als ik, waarmee ik hele gesprekken in slechts film quotes kan voeren, die ik snap en die mij snapt.

ik HOU van mijn oma, die zó grappig is en lief en optimistisch en sterk en gewoon super om mee om te gaan.

ik HOU van mijn oom jan, die te grappig is en lang en slim.

ik HOU van mijn oom stefan, die zo goed is met kinderen, die gewoon keihard losgaat op justin bieber of selena gomez, omdat z'n dochtertjes niets anders willen luisteren in de auto.

ik HOU van mijn tantes, die met z'n allen zo'n typische lach hebben dat je niet anders kan dan meelachen.

ik HOU van mijn lieve nichtje mini, die fantastisch kookt, die onwijs grappig is, die zo lekker d'r zélf is, die echt een schat is en waar ik zo zo zó veel van hou!

ik hou zooooo veel van ze, en de afgelopen week in oostenrijk was fantastisch. een week is veel te kort, en het afscheid was lastig. vervelend dat we ze pas over minstens een jaar zullen zien. vervelend dat je toch merkt dat je je neven niet zo goed kent als je zou willen, omdat je het moet doen met the occasional christmas.

maar dan weer - hoe gezegend zijn we niet dat we zoveel van elkaar houden. dat we de mogelijkheid hebben om kerst samen door te brengen. dat er geen vervelende familieruzies zijn, dat we samen wíllen zijn. dat we zo op elkaar lijken, dat we zulke dingen delen.

ik HOU van mijn familie, ik HOU van kerst, ik ben GEK op kerst met mijn familie :)

Grunninge!

Dat spannende concept dat 'mijn toekomst' heet krijgt steeds meer reële invulling. En hoewel dat aan de ene kant heel geruststellend is (halleluja, ik dans niet meer rechstreeks op een zwart onzeker gat af!) is het ook doodeng... Want tja, het gaat dus wel mooi allemaal drástisch veranderen, en er zullen ook écht wel wat minder leuke stukjes toekomst tussen zitten...

Dit alles naar aanleiding van mijn uitstapje naar het mooie Grunninge! Dat eiland in het noorden van ons land, waar het voelbaar een aantal graden kouder is dan hier tussen de Bollies. Waar de studenten erom bekend staan dat ze aanzienlijk meer zupen dan in de rest van het land (true story!). Daar waar elke vrijdag een massale exodus naar Nederland is en het dus zeker niet onnodig is om een half uur voor vertrek alvast in de trein te gaan zitten, zodat je maar een zitplaatsje kunt bemachtigen en niet tot Zwolle op je tas mag zitten. Daar waar elk huis een verkleedkist heeft voor alle hilarische verkleedfeesten - in één week als koe, indiaan, legerchick én American Footballer verkleed gaan is niks bijzonders. En daar waar ze IBIO hebben.

Het begon met een chille treinreis met m'n Grunninge-mattie Max. Diepe gesprekken, vreetbuien en voor de vorm wat nuttige schoolzooi op schoot, 3 uur lang. Door de ijzige kou en over de onbegaanbare stoep (ik meen het serieus - je kunt veel beter midden op straat lopen) naar het Albertushuis waar we onze gastvrouw Naomi, tweedejaars IBIO, ontmoeten. Supermooie kamer overigens, 20-22 m2, wat niet niks is, met gróót bureau, gróót tweepersoonsbed, twee gróte kasten en nog ruimte over voor twee logees en eettafel. Uren en uren kletsen en vragen en lullen en lachen. Boodschapjes doen in de AH (op z'n studentsch lekker zunigjes uiteraard) en het huisgerecht eten... Anandi ovenschotel (hoe ze op die naam komen is me een raadsel - hen overigens zelf ook) bestaande uit gehakt met Fajita-kruidenmix, nacho's, andijvie (jazeker), maïs, crème fraîche en geraspte kaas. JUM! Heeeerlijk en snel en makkelijk en JUM! Wijntje erbij en kletsen kletsen kletsen maar. Op naar de Kokomo (na het zoeken naar Grunninge-mattie #2, Nicole, die bij achternicht Claudia logeerde, die boven de hoeren woont - snap je het nog?) en feesten feesten feesten! Studenten in alle soorten en maten gezien, kroegjes en barretjes en danstenten ook. De Kroeg nog even bezocht, gezellige boel met Albertanen in indianenoutfit, ook leuk. Vrijdag vroeg op voor hoorcollege Politics and Society (arm vrouwtje d'r Engels was ook niet alles - het is feasible, niet fezzible, en characterized - met een K dus - en niet tjaraktaraaizd..), daarna de trein weer pakken (mét kerstkransjes en foccaccia mozzarella, jummm ♥) tussen alle studenten met accenten uit het hele land.

MOOI weekend en het is nu zeker waar ik volgend jaar te vinden ben. Wel eng hoor. Want hoe ga je die studentenvetjes tegen? Hoe ga je eten als je nog maar 12 euro voor de rest van de maand (= 3 weken) hebt? En wil je disputen of niet? En je moet ook een kamer hebben... En overdrijven ze als ze zeggen dat veel relaties van vóór Groningen het niet redden? Slik slik..

Máár. Jongens, het wordt mooi! :D Logeerpartijtjes reserveren kan nu al, dus plan je weekendje Groningen maar alvast in :)